Pompa ciepła w starym domu ma sens, jeśli instalacja jest dobrze dobrana, a budynek choć częściowo zmodernizowany. Nawet bez pełnego ocieplenia można osiągnąć niższe rachunki niż przy węglu, pellecie czy gazie. Kluczowe są: dobór mocy, typ grzejników, temperatura zasilania i możliwość zastosowania bufora. Połączenie z fotowoltaiką dodatkowo obniża koszty. Dobrze zaplanowana modernizacja poprawia komfort i efektywność.
Dobór grzejnika do pomieszczenia zależy od jego powierzchni, izolacji i rodzaju budynku. Za mały grzejnik nie zapewni komfortu cieplnego, a za duży obniży efektywność systemu. Moc dobiera się w oparciu o zapotrzebowanie cieplne (W/m²). W nowych domach wystarczy 40–60 W/m², w starszych nawet 100–120 W/m². Ważne są też typ grzejnika i temperatura zasilania. Dobrze dobrany model to komfort i niższe rachunki.
Zasobnik do pompy ciepła ma kluczowe znaczenie dla komfortu i efektywności systemu c.w.u. Musi mieć odpowiednią pojemność (min. 200–300 l dla 3–5 osób), dużą powierzchnię wężownicy, dobrą izolację i trwały materiał wnętrza (emalia lub INOX). Zbyt mały lub niedopasowany zbiornik wydłuża czas nagrzewania i zwiększa zużycie energii. Wybór zależy od liczby domowników, typu pompy i planowanego zużycia wody.
Podłogówka w mieszkaniu to realna i coraz popularniejsza opcja, zwłaszcza przy generalnym remoncie. Można wykonać instalację wodną (bardziej efektywną) lub elektryczną – zależnie od możliwości technicznych i zgody wspólnoty. System zapewnia komfort cieplny, oszczędność miejsca i równomierne grzanie. Kluczowe są: wysokość posadzki, miejsce na rozdzielacz i indywidualne rozliczanie ciepła.
Problemy z pompą głębinową objawiają się brakiem wody, niskim ciśnieniem, hałasem lub przerywaną pracą. Przyczyną mogą być awarie zasilania, nieszczelności, zapowietrzenie, zużyte wirniki lub zanieczyszczona studnia. Warto sprawdzić zawór zwrotny, filtr, zbiornik hydroforowy i głębokość zanurzenia. Starsze pompy (8–10 lat) często wymagają wymiany. Dobrze dobrana pompa zapewni bezproblemowe działanie systemu.